Yıllar Sonra

Hayatı özetlemek zor da olsa bir yolunu 
bulmak mümkün. 
Nasıl mı bu yazıyı okuyun.

Yıllar Sonra

Öğrendim ki,
Kimseyi sizi sevmeye zorlayamazsınız,
Kendinizi sevilecek insan yapabilirsiniz,
Gerisini karşı tarafa bırakırsınız.
Öğrendim ki,
Güveni geliştirmek yıllar alıyor,
Yıkmak bir dakika.
Öğrendim ki,
Hayatında nelere sahip olduğun değil,
Kiminle olduğun önemli.
Öğrendim ki,
Sevimlilik yaparak 15 dakika kazanmak mümkün,
Ama sonrası için bir şeyler bilmek gerek.
Öğrendim ki,
Kendini en iyilerle kıyaslamak değil,
Kendi en iyinle kıyaslamak sonuç getirir.
Öğrendim ki,
İnsanların başına ne geldiği değil,
O durumda ne yaptıkları önemli.
Öğrendim ki,
Ne kadar küçük dilimlersen dilimle,
Her işin iki yüzü var.
Öğrendim ki,
Olmak istediğim insan olabilmem,
Çok vakit alıyor.
Öğrendim ki,
Karşılık vermek, 
Düşünmekten çok daha basit.
Öğrendim ki,
Bütün sevdiklerinle iyi ayrılman gerek,
Hangisi son görüşme olacak bilemiyorsun.
Öğrendim ki,
"Bittim" dediğin andan itibaren,
Pilinin bitmesine daha çok var.
Öğrendim ki,
Sen tepkilerini kontrol edemezsen,
Tepkilerin hayatını kontrol eder.
Öğrendim ki,
Kahraman dediğimiz insanlar,
Bir şey yapılması gerektiğinde,
Yapılması gerekeni, şartlar ne olursa olsun yapanlardır.
Öğrendim ki,
Affetmeyi öğrenmek deneyerek oluyor.
Öğrendim ki,
Bazı insanlar sizi çok seviyor,
Ama bunu nasıl göstereceğini bilemiyor.
Öğrendim ki,
Ne kadar ilgi ve ihtimam gösterseniz,
Bazıları hiç karşılık vermiyor.
Öğrendim ki,
Para ucuz bir başarı.
Öğrendim ki,
En iyi arkadaşla sıkıcı an olmaz.
Öğrendim ki,
Düştüğün anda seni tekmeleyeceğini düşündüklerinden bazıları,
Kaldırmak için elini uzatır.
Öğrendim ki,
İki insan aynı şeye bakıp,
Tamamen farklı şeyler görebilir.
Öğrendim ki,
Aşık olmanın ve aşkı yaşamanın çok çeşidi vardır.
Öğrendim ki,
Her şartta kendisi ile dürüst kalanlar,
Daha uzun yol yürüyor.
Öğrendim ki,
Hiç tanımadığın insanlar,
İki saat içinde senin hayatını değiştirir.
Öğrendim ki,
Anlatmak ve yazmak ruhu rahatlatır.
Öğrendim ki,
Duvarda asılı diplomalar,
İnsanı insan yapmaya yetmez.
Öğrendim ki,
Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa,
Anlam yükü o kadar azalır.
Öğrendim ki,
Karşısındakini kırmamak ve inançlarını savunmak arasında
Çizginin nereden geçtiğini bulmak zor.
Öğrendim ki,
Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez,
Gerçek aşkların da!
Öğrendim ki,
Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok,
Ne tür deneyimler yaşadığınızla var.
Öğrendim ki,
Aile hep insanın yanında olmuyor.
Akrabanız olmayan insanlardan ilgi, sevgi ve güven öğrenebiliyorsunuz.
Aile her zaman biolojik değil.
Öğrendim ki,
Ne kadar yakın olurlarsa olsunlar,
En iyi arkadaşlar da ara sıra üzebilir. 
Onları affetmek gerekir.
Öğrendim ki,
Bazen başkalarını affetmek yetmiyor.
Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor.
Öğrendim ki,
Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın,
Dünya sizin için dönmesini durdurmuyor.
Öğrendim ki,
Şartlar ve olaylar, kim olduğunuzu etkilemiş olabilir.
Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz.
Öğrendim ki,
İki kişi münakaşa ediyorsa, bu birbirlerini sevmedikleri anlamına,
Etmemeleri de sevdikleri anlamına gelmez.
Öğrendim ki,
Her problem kendi içinde bir fırsat saklar.
Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır.
Öğrendim ki,
Sevgiyi çabuk kaybediyorsun,
Pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

İnternet ortamından bana ulaşan bu yazıyı biraz düzelterek sizlerle 
paylaşmak istedim. İçindeki her bir cümlede belki bir hayatın 
tecrübesi saklı olan bu yazı, aslında bir kendine dönüş ve özeleştiri 
içeriyor. Yazarını bilmiyorum ama geldiği yere iade ediyorum, 
İnternet'e. Bizler de kendi tecrübelerimizi ekleyip bu yazıyı uzatmaya 
devam edebiliriz.

Sevgiler,

Mutlu Payaslıoğlu