Sekiz Elemanlı UHF Yagi Anten
Yazarımız Alper Özmen, bu ayki yazısında sekiz elemanlı UHF yagi anteninin yapımını anlatıyor. Antenin en büyük özelliği besleme noktasının empedansının 50 ohm olması ve balun kullanılmaması.
Sevgili arkadaşlar,
İlk defa bir UHF-yagi anten yaptım ve sizlere bu ay onu anlatacağım.
Bu antenin özelliği, besleme noktasının 50 Ohm olması ve Balun kullanılmaması. Sürücü elemanı, yarım katlanmış dipol yapısından dolayı bağlantı noktaları unbalanced, yani asimetrik anten kablosuna yani koaksa direk bağlanabiliyor. Bundan dolayı bir balun gereksinimi de yok Böyle olunca, “yok gama match’mi, yok hair pin mi, vs. olsun” ortadan kalktığı gibi sürücü elemanını ortadan kesme ve bir çok mekanik problem de ortadan kalkıyor.
6 mm çapındaki anten elemanları verilmiş tabloya göre kesip, hazırlayın.
Bu tabloyu oluştururken bilgisayar anten programından faydalandım.
En önemlisi sürücü elemanın yapılmasıdır. Aluminyum borunun 1 cm çapında U şeklinde bükülmesi zordur. Onun için istenilen ölçülerden biraz büyük kesin. Mengeneye 10 mm çapında bir çubuk takın. Sonra bükülecek kısmı alevde ısıtıp, mengenedeki çubuğa takarak yavaş yavaş ve gerdirerek U şeklinde bükün. Çubukların ara mesafesi 10 mm olsun. Daha sonra olması gereken ölçülere göre her iki ucundaki fazlalıkları kesin.
Anten elemanlarını, sert-PVC boru veya ahşap çıtaya daha doğrusu metal olmayan bir taşıyıcı elemana monte edin.
Ben burada ilk elime geçen 120 cm uzunluğunda bir süpürge sopasını anten Bom’u olarak kullandım.
Tüm ölçüler milimetrik hassasiyette olmalı. Dikkatli bir şekilde delinecek yerleri işaretleyip 6 mm çapında delin. Delik aksları birbirine paralel ve ayni düzlem içinde olmalı. Yoksa anten elemanlarını takınca çarpık çurpuk, gayet kötü bir görüntü çıkar ortaya.
Ancak anteni direğe takabilmek için Bom’un reflektör tarafında, çıtada 20-25 cm’lik boşluk bırakın. Buraya kelepçeler takılacak.
Bu boşluktan sonra reflektörün takılacağı yer işaretlenir ve diğer ölçüler buradan başlar.
Koaksın sürücüye bağlanması için sac vidası ve pullu pabuç terminal kullandım. Koaksı bu terminallere lehimledim. Burada dikkat edilecek şey, bakır ile aluminyumun birbirine direk temas etmemesidir. Yoksa bir süre sonra elektron alış verişi başlar ve kontakt yüzeyi oksitlenir. Anten de çalışmaz olur.
Anteni yapmadan önce yine teorik olarak epeyi çalıştım. Bilgisayarda neticeye ulaşınca gerçek yaşama geçirdim bu anteni.
Bilgisayar programından, 8 elemanlı yagi anten için, önce boşluktaki (yani free space) sonra da yerden 3 metre yüksekteki neticelerini aldım.
Buna göre vasat zemin özelliği gösteren bölgelerde 3 metre yükseklikte bu antenin kazancı 15 dBd ve ön/arka kazanç oranı 20 dB’den fazla görünüyor.
Boşluktaki kazancı 10 dBd ve ön/arka kazanç oranı 18 dB.
Vay canına bu anteni 14 MHz’de yapmak varmış!
Bütün bu anten programı bilgilerini, çıktılarını inceliyebilirsiniz.
Aşağıda da yaptığım bu antenin resimlerini bulacaksınız. Fazla birşey yazmaya gerek kalmayacak kadar da resim çekildi. Gayet detaylı bir çalışma oldu.
Bu anteni yaparken bana laboratuarında çalışma imkanı veren TA2HF Şafak Akça’ya çok teşekkür ederim. Antenin performansına birlikte şahit olduk. Laboratuarın da iki tane resmi var, hangi aletlerle çalıştığımızı göstermek istedim.
Başarılar dilerim.
Sevgilerle.
Alper ÖZMEN
ta2fu@antrak.org.tr
